GR57 Maboge-Engreux

Op 17 oktober 2015 is het dan zover. Tim en ik gaan onze eerste hike maken. Na wat speurwerk op internet hebben we gekozen om een deel van de bekende route GR57 te gaan lopen. Maboge-Engreux staat bekend om de schoonheid en het avontuur en dit leek ons wel wat. Het doel is om op zaterdag de 20 km af te leggen naar Engreux, daar te bivakkeren op het daarvoor bestemde terrein (bivakspot) en op zondag terug te keren naar Nederland.

Om 06.00 in de ochtend rijden we weg vanuit Etten-Leur. Een rit van een kleine 2,5 uur tot aan Maboge. Éénmaal aangekomen parkeren we onze auto aan de Ourthe. Het dorp slaapt nog en er valt geen mens te bespeuren. 

      

Door onze onervarenheid maken we een valse start. We lopen namelijk de verkeerde kant op (door de brug over te steken), beklimmen een deel van de berg en komen er daar achter dat we tegen de richting inlopen. Al snel hebben we het door en volgen de juiste route door Maboge, de weg op, tegen de stroming van de Ourthe op. 

GR57 loopt even over de weg naar Nadrin en Houffalize en verlaat deze al snel weer voor een pad dat langzaam daalt in de Ourthevallei. 

Zo daalt GR 57 tot vlak bij de Ourthe en kom je aan de Prés de Balthazar. Het is een schitterende plek van gras, bos en eilandjes in de Ourthe. Er staat een picknickbank. Een groep mensen hebben zich hier verzameld, kletsen er op los onder het genot van een bak koffie. Tot 2008 liep GR 57 van hier verder langs de boord van de Ourthe over een pad dat vaak onder water stond. Sinds 2008 gaat GR 57 hier echter naar links om over een oud, breed pad omhoog naar de unieke Keltische site van Le Cheslé.
  

Le Cheslé is een oude Keltische site van maar liefst 12 hectaren, bewoond rond ongeveer 500 v/C. Het is een wonderlijke plek, gelegen als een arendsnest op het smalstse deel van een scherpe Ourthemeander, 70 meter boven die Ourthe. Het stijgende pad waarover we de site bereiken is uitgesleten van de oude karrensporen. GR 57 loopt rond de site van Le Cheslé, vervolgt nog even langs de versterking over hetzelfde wegje en daalt dan bij een rustbank naar rechts snel en vrij steil weer af in de vallei van de Ourthe.

Eenmaal aangekomen bij de Ourthe hebben we een kleine 4,3 km afgelegd en liggen we nog volledig op schema. Tijd voor een korte koffiepauze.

Het pad wordt ruiger, is soms smal en loopt hobbelend over rotsen en onder gevallen bomen of over boomstronken langs de Ourthe. Het is goed uitkijken waar je stapt maar dit is waarvoor we gekomen zijn. Met de herfstkleuren is het prachtig!

Na een tijdje draait het pad scherp links om naar de rotsen van Le Hérou te klimmen. De omgeving kenmerkt zich door steile paden die soms met kettingen versterkt wordt. Zondermeer één van de spectaculairste rotsmassieven van de Ardennen. Een harde rotswand van 1400 meter lengte loopt hier bijna verticaal omhoog. De Ourthe wringt zich letterlijk in allerlei bochten om er door te geraken. Dit is de Ourthevallei op zijn wildst.

Sinds 2008 is er een kleine trajectherziening van GR 57 bij Le Hérou. Je komt niet meer voorbij de uitzichttoren maar neemt kort daarvoor een pad naar rechts om af te dalen in de vallei. Hiermee is er ook meteen een kilometer asfalt uitgeknipt.

Daarna verloopt de afdaling zigzaggend door naaldbos. Op internet lazen we dat verdwalen vrijwel onmogelijk was door de routemarkering. Ondanks deze vermelding was het niet slim om geen kaart mee te nemen. I.p.v. de route te vervolgen langs de oever volgen we het pad naar links die wederom naar de top van Le Herou leidt (pad was onduidelijk aangegeven hier).

Ondanks het volgen van de bordjes was dit niet de juiste vervolgroute. Op de afbeelding kun je zien hoe we zijn gelopen. Volgens de route zouden we van punt 8 naar punt 11 moeten lopen. Van 8 naar 9 en 10 was dus verkeerd. De klim kost veel energie maar achteraf gezien hebben we hier een prachtige plek gevonden om te lunchen die we anders niet waren tegengekomen.

Toen we het pad vervolgde kregen we sterk het vermoeden dat we verkeerd liepen. Gelukkig kruiste twee wandelaars (met kaart) ons pad en zo konden we onze weg terugvinden. Deze detour heeft ons echter anderhalf uur gekost. Dit zorgde voor wat spanning aangezien we onze bivakplek voor het donker werd moesten bereiken. In het donker lopen was GEEN optie en op dit punt hadden we pas 8 km van de totale route (20 km) afgelegd.

Na het pad weer gevonden te hebben volgende we de route een paar honderd meter langs de Ourthe om weer scherp links (stevig) omhoog te klimmen na het passeren van een watervalletje. Aan het einde van de klim bereikt de GR57 het dorpje Ollomont. GR57 draait weg van Ollomont, over smalle paden tussen weiden en langs nog een kruis op de rand van een weide om dan (je kan het al raden...) weer af te dalen in de Ourthevallei.

Tijdens deze afdaling passeren we een groot stuk dat onlangs ontbost is. Aangezien wij ons pad eerder kwijt zijn geraakt zijn concentreren we ons sterk op de markering. Die is helaas door de ontbossing niet te zien. Gevoelsmatig lopen we door naar de bedding van de rivier en vinden daar gelukkig snel ons pad weer.

We vervolgen de route over een sterk geërodeerd pad richting de stuwdam van Nisramont. 

GR 57 steekt de dam niet over maar klimt achter de installatie stevig omhoog. Na het bereiken van de top hebben we een geweldig uitzicht op de stuwdam.

(foto niet zelf gemaakt) De populaire, 13 km lange rondwandeling, wordt nogal onderschat. Het pad langs de Ourthe loopt af en toe over trappen maar is goed onderhouden. We bereiken de samenvloeiing van de 2 Ourthes.

We volgen over GR 57 vanaf nu de oostelijke tak van de Ourthe (Ourthe orientale). 
Na de samenvloeiing loopt het pad wat vlotter en het vlakt zelfs uit verder langs de Ourthe Oriental. Aan een passerelle met kleine stuw (een voorstuw van het meer) verlaten we de Ourthe.

Na het oversteken van de voorstuw vervolgt nog een pittige maar laatste klim over de berg voordat we het dorpje Engreux bereiken. We vervolgen de doodlopende weg in Engreux (naast het kerkhof). Aan het einde van deze weg ligt de bivakplek waar wij zullen overnachten.

Na een tocht van bijna 10 uur staat eindelijk de tent. Op de bivak plek staan nog twee andere wandelaars die ons een biertje aanbieden. Ondanks dat deze opwarmmaaltijd niet top is gaat dit warme goedje prima naar binnen.

Dankzij de GPS horloge van Tim hadden we een mooie samenvatting van de hike.